fu kardes rezil demenin sanatsal yolunu bize gosterdigin icin saol, izleyesim kacti...

Dehşete düştüm. Öncelikle söylemeliyim ki herkese göre - genel gideri olan bir film değil. Diyaloglardan oluşan bir film başat olarak. Fakat anlamsal derinlik olağanüstü. Tamam bilindik bir tartışma falan ama yine de dehşet verici.
Filmin sonunda ise korkunç şeyler var. Tabi anlamak gerekiyor oraları ve ortalama zeka düzeyinin anlaması pek te olası görünmüyor. Tüm goller son bölümde atılıyor arka arkaya. Spoiler olmasın diye yazamıyorum ama biraz kafası çalışan ve bu tür enlelekt merkezli şeylere meraklı, beyin fırtınasını, anlamayı, düşünmeyi seven arkadaşlar izlesinler tavsiyesinde bulunmak isterim saygıyla.

Neyse biraz spoiler olsun yine de diye düşünüyorum buradan sonra ve bundan sonrasını spoiler görmek istemeyen okumasın:

Bir insanın ve üstün zekalı bir insanın hayatının son günlerinde kendi yarattığı zekaya "nihayetinde doğru şeyi mi yaptım" diye sorması kan dondurucuydu. Hele o en son sahnede, tüm gelişmişlik, müzik zevki, dans ilgisi-merakı-arzusu minvalinde film noktayı koyacak iken takılan plak ve onun göstergelediği anlam evreni... Programlandığı işi yapamadığı zaman bir makine insan yerine geçemez takılır, tekrara düşer, batırır. Çünkü onu yapan yapmıştı o makinenin çaldığı, serini duyurur kıldığı müziği. Makine sadece onu tekrar etmektedir ve bozulduğunda onu bile yapamaz. Çünkü ilk yapan kimse üstün olan odur ve gerisi onun devamıdır felsefi olarak ki pratikte de sonucun buraya varacağını film mesaj olarak son sahnede verdi. Kanım dondu gerçekten. Dehşet... Sadece 7 kişi kullanarak (ikisi sadece figürandı) nasıl film yapılır sorusunun da cevabıdır bu film. Çok acayip çok... Kutluyorum yazan yöneten arkadaşı.